Ülkemde yaşanan en büyük trajedi belkide Trajedi dedim de aslında yaşamın her saniyesi komedi benim ülkemde. Kendini kendinde yaşayan kendine mutlu kendi kapısının arkasındaki mahkumlar! Kendine Müslümanlar kendine insanlar nefis hâkimiyeti BEN BEN BENNN! Sevgiyle yoğrulmayan hamurun saygı yoksunu aile yapımız öldürülen kadınlar, kocasını sevgilisiyle öldüren şeytana yoldaş kadınlarımız! Yalan riya sahtekârlık gıybet dedikodu olağan yaşamın bir de görsel yayınları! Moda olmuş günlük TV programlarının canlı konuklar eşliğinde kim kiminle muhabbetleri az kullanılmış müstameller insanlar dünyasına koşar adım! Yani tam bir kargaşa insanların iç dünyası vahim denecek kadar ürkütücü, kim bilir ? Bir araştırma yapılsa belkide ülkem insanlarının %90 Cinnet boyutunda olduğunu görmekten kaçındığı ve herkesin şiddetle inkâr ettiği bir durum var ortada. Ne istediğini bilememe hedefsiz olma hali belkide yalnız kalma korkusu insanımızı bu duruma düşüren toplum denilen topluluk tarafından dışlanma sendromu. Tam kendi kararını vermişken dış güçler tarafından müdahale edilme hali! İsteklerini yerine getiremeyip bastırma hali! Hep bir başkalarının fikirleriyle hareket etme mecburiyeti. Peki, neden bu mecburiyet? Benim ülkemde neden insanlar kendi özgür düşüncelerine göre yaşamlarını düzenleyemiyorlar neden bu bağımlılık? Neden ben olamıyoruz? Niçin ben böyle uygun gördüm diyemiyoruz? Neden bu korku? Bizi zaman zaman kahreden kararlar almak zorunda bırakan toplum kuralları diye tanımladığımız canavarın dişlerinin arasında öğütülmek bu kadar mı hoş geliyor insanımıza? Yoksa ruhlar mı boş? Hangisi sizce? Bir yerlerden başlamanın zamanı geldi de geçiyor Eğitimin en büyük açlığını yaşayan ülkem ! İşe buradan başlamalı insanlar iyi bir eğitimi hak ediyor bunu en iyi bir şekilde alması en doğal hakkı birçok ülkede daha anaokulunda başlayan bilinçli verimli eğitim sistemi bizde orta dereceli okullarda bile eksik! Sürekli mezun vermek o okulların başarılı olduğunu göstermez düşüncesindeyim. Önemli olan mezun olan bireyin ne derece eğitilip eğitilmediğidir! Yine birçok ismini sayamayacağım ülkede insanlar ek ders diye dershane diye bir şeyi tanımazken ülkemde neredeyse okuldan çok dershaneyle karşılaşmak ! Bu da savunduğum eksik olan eğitimdeki sistem açığının bir göstergesi değil midir? Sistemi güçlendirmek değiştirmek bu kadar zor mu? Yeni hükümet döneminde eğitime ağırlık verilmesi dileklerimle , Biran önce kurulup görevlerinin başlarına geçip seçilmenin şevkiyle el ele, gönül gönüle ülkemin aydınlık, refah, huzur dolu günlere ulaşması ümidiyle. Sağlıcakla kalın dostlar...
