Geçen Cuma günü Akpartili bir kardeşimin 2. Mektubunu yayınlamıştım. Milletin yüreğindeki duygular vardı.Beni yolda çeviren birçok dostum o kardeşimizi tebrik ediyordu. Çok hoşuma gitti vatandaşın duygularına tercüman olmak. Benim görevim mazlumun duygularını sizlere aktarmak, zaten tercüman olduğum için yazılarım binlerce kişiye ulaşıyor. Doğruları yazmam insanların ilgisini çekiyor.
Kardeşimiz mektupta İsmail başkanın babasının dükkânında duramadığından bahsetmişti. Zannederim büyüklerinden duyduklarını yazmış. Çünkü yaz aylarında durduğunda ne kadar millete ters davrandığını bende çok kişiden duymuştum. Milletin anılarda hep kötü hatıralar var.
Bunları düşünür iken bir baktım sevgili başkanım bugüne kadar herkesi izlemek için gizliden kullandığı ama şimdi seçim var diye kendi adına açtığı bir sürü sosyal medya hesabından anılar adıyla Kitapçı Taci deki günleri gösteren bir resim paylaşmış.
Ah be abim, ah be abim o fotoğrafları yıllardır paylaşsaydın da bizim senin babana bağlı olduğunu bir bilebilseydik. Nerde bugüne kadar ağzına almaz iken birden anmaya başlaman aslında hem millete hem de çevrene ayıp oluyor. Bugüne kadar hiç kimse duymadı babandan söz ettiğini. Gerçi fotoğrafta da genç delikanlı kişiliğini ele veriyor ama şimdi ayıp olmasın fazla yorumlamayalım fotoğrafı.
Kitapçı Taci’yi sadece Belediyeye kestiği faturalardan tanıyor bu millet.
Belediyenin en büyük tedarikçisi Kitapçı Taci. Haa tabi birde çakılmasın diye faturaların bir kısmını kestirdiği yan kuruluşu bilmeyen yok. Ah! Be abicim, Ah! Be bu halkı bu kadar saf sanma
İşte ben buna kızıyorum isyan ediyorum. Milleti keriz yerine koymana kızıyorum.
Tabi karşısında yıllarını Karamürsel’in merkezinde babası abisi ile birlikte esnaflık yapan samimi içten biri çıkınca anılara sığınmak zorunda kalması gerçekten bu halk adına beni üzüyor.
Rahmetli babasının dönemini yaşayanların hatıralarında babasının oğlundan şikâyetleri var, buna fazla girmeyeceğim ama belli yaştaki herkes bunu gayet iyi biliyor.
Bugünlerde bakıyorum yayınladığı fotoğraflara aşağı yukarı hep aynı yüzler, bugüne kadar yayınlamadığı kadar çocuk görmeye gitti. Gitmediği kadar halktan hasta ziyaretine gidiyor bu ara. Valla millet şanslı boş gitmiyordur, sanırım.
Millet biraz moral kazanıyor bir belediye başkanı özel arkadaşlarının haricinde kendilerini adamdan sayıp ziyarete gelmiş.
Ah! Be İsmail Ah! Be keşke her zaman yapsaydın. Milleti ayağına getirip azarlamak yerine sen ayaklarına dört yıl boyu gitseydin, olmaz mıydı?
Vallahi, billahi karşısına halkın arasında yaşayan sevgi dolu, insancıl bir esnaf aday olmasaydı bu kadar uğraşmak zorunda kalmazdı.
Sanıyorum bu sefer halk bu kadar gayreti yemiyor. Biliyor bu millet iki ay kendilerine şirin göründüğünü, sonra yine eski tas eski hamam.
İşte ben bu gerçekleri yazdığım için halkın gözünde seviliyorum. İşte bu gerçekleri korkmadan yazdığım için beni okumaya devam ediyorlar.
Sevgi dolu gerçek günlerde güzel yazılar yazmak için yazmaya devam…
