Ben bu günleri daha öncede yaşadım. Hayatın içinde her şey var ama Amerika'yı yeniden keşfetmenin kimseye bir yararı olmadığınıda öğreneli çok oldu. Yine aynı hareketlilik var hem Karamürsel'de hemde ülkemde. Bayraklar, ziyaretler, rahatsız edici yüksek sesle gezen saçma marş arabaları, hayatımda hiç görmediğim adamların 15-20 kişilik gruplar halinde dükkanlara dalmaları falan filan..
Fakat başta çok heyecanla başlanan bu durum kısa bir süre sonra yapılan ilk mitingte hayal kırıklığına bırakıyor yerini bazıları için.. Hele başkalarının kalabalıklarını gördükçe ziyaretlerde azalıyor hayallerde.. Umutsuz bir çırpınış, tükürdüğünü yalamama hırsı, yapılan binlerce lira harcama kafaları alıp götürüyor bir süre sonra. Bükemediği bileği öpmeyi bırak ne kadar mazeret varsa dökülüyor ortaya.
Ama sonuç değişmiyor. Hayat devam ediyor. Ekmeleddin İhsanoğlu gibi zaten toplum dışında olan insanlar yine kolayca ortadan kayboluyor ve isimlerini dahi duymuyorsunuz seçimin ertesi gününden itibaren. Yine bu koca ülkenin yönetimi aynı insanlara kalıyor. Tercih edilmeyenlerin kırık gururlarıyla yarattıkları karışıklık ve kaos yalanlarıyla.
Bu seçimde de yine seçilecek olanlara Allah kolaylık versin.
Biz günlük yaşamamızda on kişiyle uğraşamazken onlar bu ülkenin yarısıyla uğraşmaya devam edecekler..
Hayırlı seçimler olsun Türkiye..
