Bu akşam karamürsel için çok ama çok önemli bir gündem bir seçim vardı.
Ama bu konuda o'kadar kızgınım ki !
Bu konuya yarın salim kafa ile değineceğim.
Bu akşam ki konumuz çok manidar.
Şöyleki.
Hayat, ne kadar çok köşeden oluşuyor değil mi?
Bazen köşelere çarpıyor, bazen teğet geçiyor, bazen de sadece köşemizde oturup ahkam kesiyoruz olup bitenlere. Şu an bu yazıyı da köşemde yayınlayan biri olarak zevkten dört köşe falan olduğumu sanmayın sakın! Çünkü oldum olası köşeler bana hep batmıştır. Köşesine kurulup da insanları anlamadan dinlemeden söylemlerde bulunan bir siyasetçi, çakma bir patron ya da medya maymunu olmadım ben.Eğer öyle olsaydım şimdi köşeli köşeli gülüyor olurdum. Doğru okudunuz "köşeli gülmek". Yani samimi değil, tebessüm değil, kahkaha değil eğreti bir gülüş bu. Hain, planlı, mazlumun hakkını yiyen gevrek köşeli bir gülüş işte; anlarsınız Erol TAŞ'ın gülüşünün kahkahasız ve tükürüksüz hali yani.
Köşeler vardır zevk verir insana, köşeler vardır canını yakar. Köşeler vardır Divan'da Padişah oturur, köşeler vardır hapishanede insanlar gün doldurur. Ama sonuçta hepsinin hayatı bir "boyluk" bir köşede son bulur. Artık istesen de o köşeden kılın bir santim bile kıpırdayamaz. İşte bu yüzden hayatta ki köşeleri dönerken fazlaca yalpalamamak gerekir. Bu kadar köşeli bir hayattan sonra gerçekliği ispatlanmamış olsaydı eğer, dünyanın da KÖŞELİ olduğuna inanabilirdim(!) Bu kadar köşeli yazmamın tek nedeni içimde kopan fırtınaları anlatacak kelimelerin hiç birini burada yazamamam. Ama bu yazdıklarımdan çok şey anlayacak köşesinde oturup ta kıs kıs gülen herkese artık o köşelerde rahat yok .
Haberiniz ola.....
