‘5 yıl sonra kendinizi nerede görüyorsunuz?’ sorusunun cevabı hazır sağ cebimde bekler. En çok izlenen evlendirme programının paravan arkasında uygun eş adayını beklediğim sandalyede görüyorum kendimi.
Adaylarımı en ince ayrıntısı ile süzgeçleyerek hayatımın aşkını bulacağım. Ve yalnızca tek bir kriterim olacak, ‘Denge’!
Höllölölö çığırtmaya başlamayın hemen, bi susun. Ataerkil toplumların hüküm sürdüğü dünyaya eşitliği ben getirecek değilim, bunu savunacak kadar feministte değilim. Aklı başında kız evladı olarak kadın ve erkek ilişkilerinde denge bekliyorum.
Nedir kızım bu denge?
Karakterden karaktere değiştirilebilecek milyon farklı kombinasyonu olsa da sıklıkla karşılaştıklarımız üzerinden veryansın etmek isterim.
(Yazının bu kısmında Baba Zula’dan Özgür Ruh şarkısını açmanız önemle rica olunur.)
İlişkinizde ‘Ben erkek olanım’, ‘Lafımın üstüne laf istemem’ diyen adam iseniz, hayatınızdaki kadının çözmekte zorlandığı her sorunu en ince ayrıntısına kadar düşünüp, çözüm için elinizden geleni yapmalısınız.
‘Çok kıskancım, yakın erkek arkadaş istemem’ diyen iseniz hayatınızdaki kadınlar ve onlarla olan ilişkilerinize dikkat edeceksiniz.
Kadının özgür ruhlusunu sevmem, iyi yemek yapanı, vakitlice evinden çıkanı makbuldür diyorsanız birlikte gidilecek tatillerin planlarından bahsetmezsiniz.
‘Benim kızım olsa erkek arkadaşlarıyla görüşebileceği saatleri ben ayarlarım’ diyorsanız kız arkadaşınızı vakitlice evinden alıp, vakitlice evine bırakırsınız.
‘Gelir düzeyiniz ilişki yaşamaya müsait değilse o işlere hiç kalkışmayın. Kimse sizinle tavuk döner yemek zorunda değil’ çirkinliğinde düşünleri olan kadınlarla birlikte olmak istiyorsanız gelir düzeyiniz epey yüksek olması gerekir.
Güçlü kadın sevmem, biraz muhtaç, biraz bana gücümü hissettirecek olanlarla daha mutlu olabiliyorum diyorsanız 60 liralık hesabın 30 lirasını ödeyerek masadan kalkmazsınız.
Sayısız bilim insanın dinazor yaşı kadar zamanlarını harcayarak tespit ettikleri gerçekler üzerinden bilmişlik yapmak istemem lakin konu dengeye gelmişken ucundan şu yazıya iliştireyim. Kadın dediğin hormon hükmünde yaşamını sürdüren, tek bir bakıştan gelinlik provası hayalleri kuran canlı türünün genel adı, ona eş olacak erkek ise beynin hükmünde kararlarla yaşamına devam eden tür iken beyinde gerçekleşen aktivite sayısı ile gerçekleştirdiği eylemler arasında doğru orantı olmadığında kadının hayatına kabus, kadına çile olmaktan öteye gidemiyor.
Adında bile kara bulutların dolandığı Çilem gibi. Uyuşturucu bağımlısı bir eşin yanında fuhuşa zorlanmış, darp edilmiş bir kadın. Yasaların kanayan yarasına çare bulamadığı, kendi çözümünü kendi bulan, adaleti yalnızca kurtarılmanın bedeli olarak tanımış.
Bileklerinde kelepçe, kolunda polislerle öldürdüğü kocasının başına açtığı dertleri anlatmak üzere karakola gidiyor. Üzerinde ‘Dear past, thanks for all the lessons.’ yazılı tişört. Ve tüm dengeleri alt üst eden o açıklaması;
‘Erkekler takım elbise giyip önüne bakınca cezası iniyor. Benim takımım, kravatım yok. Annem apar topar bu tişörtü bulabilmiş. Birde ne yalan söyleyeyim hayatta kalmış olmanın saklayamadığım bir sevinci var içimde. O ölmese ben ölecektim. O size, beni pazarlamaya karar verdiğini söylemeyecekti, başka adamların koynuna beni sokma planlarını anlatmayacaktı, benim patlıcan fazla pişti diye, perdeler azıcık kirlendi diye, masada kırıntı kaldı diye yediğim dayakları söylemeyecekti, kaç kere hastanelik olduğumdan bahsetmeyecekti. Çay bahçesinde çekilmiş bir fotoğrafım var. Biraz yan gülmüşüm. Belki de fotoğrafı gösterip namussuz karılar gibi çıkmış falan diyecekti. Karısını başka adamlara satan o değilmiş gibi ‘namusumu temizledim’ diyecekti.
Siz onu 3-5 yılla yargılayıp, namusu kirlendi diye mazur görüp, yandan gülüşümü tahrik sayıp bir de üzülecektiniz adama.
Oysa namus benimdir hakim bey, bir kağıda imza attık diye kimselere bırakmam.’
Yaşamında dengeyi bulamamış her insan gibi, her kadın gibi o istemsiz son. Ağızdan dökülen o cümle . .
Sevgili geçmiş tüm dersler için teşekkürler.
