Yazı yazmaya olan sevgimin tarifi yok. Ancak yazdıklarımı paylaşmak konusunda aynı duygulara sahip değilim. Konu seçimlerimi, anlatım ve ifade biçimimi hep çok kişisel bulmuşumdur. Yalnız bu defa durum başka!
İnstagram’da arkadaşımın paylaştığı 15 saniyelik bir video sayesinde fark ettim onları. Antalyalı bir grup genç ‘Çocuklar üşümesin’ diye koca yürek, bolca meşakkat ile çıkmışlar yola. Türkiye’nin dört bir yanındaki çocuklara gönüllülerin destekleri ile ayakkabı, mont, kitap ve çokça umut taşıyorlar.
İlk duyduğumda heyecandan ne yapacağımı şaşırıp, onlarla birlikte gidebileceğim şehirlerin eksik listelerini tamamlamaya çalışmış ne yazık ki muvaffak olamamıştım. Bu yazı biraz da üşüyen ayaklara gönül borcumdan çıktı ortaya.
Annemin bana sıklıkla anlattığı çocukluk anılarından en önemlisidir; Bir bayram arifesi alınan lastik pilaçlarını yastık altında sakladığı, gece boyu onların yastığın altında olduğunu bildiğinden mutluluktan uyuyamadığını anlattığı hikayeler. Ta ki yeni bir bayram gelene, o lastikten mutluluk ayakta parçalanana kadar devam eden çocukluğun unutulmaz anısı.
Düşüncesi bile içimi ısıtıyor.
Bir çocuk gülümsüyor. Yaşamı boyunca ilk kez yeni bir şeye, kendine ait bir şeye sahip olmak duygusu ile. . . Aldığı ilk hediye benim ellerimle yollanıyor.
Kandil akşamı, ana haber bültenlerinde çocukların en sevdiği yemek olan hamburger ve patates kızartmasını satan restoranın çalışanı müşterileri rahatsız ettiği gerekçesi ile 7 yaşında bir çocuğun üzerine sıcak su döktüğü haberi vardı. Kapının önünden çekilsin. Kimseyi görüntüsü ile istekleri ile rahatsız etmesin diye. Derhal ertesi gün sosyal medya üzerinden paylaşılan tepkilere baktım. Bakmalıydım! Birileri avazı çıktığı kadar bağırmalıydı! Ama birileri var ki onlar yine ‘Suriye’li çocuk’ yok efendim ‘ailesi fakir çocuk’ diye cımbızladılar. (Bu arada çocuğun Suriyeli olduğu falan yok.)
Çocukların kimlikleri yok.
Vatanları yok.
Dinleri yok.
Dilleri yok.
Demem o ki siz onlardan olmayın. Bizim ayaklar üşümesin diye pervane olan koca yürekler gibi. .
Mayıs ayında İzmir, Şırnak, Van, Karaman, Elazığ, Kütahya ve Erzurum’a yardım götürecekler. Baktınız bu ay ekstra alınacak bir ayakkabıya yetecek kadar paranız yok o halde onlara yardım edebilecek insanlara ulaşabilmeleri için ‘@usumesinayaklar’ instagram hesabını paylaşabilir, çektiğiniz kısa videoları yayınlayabilirsiniz.
Önce kalbinizi sonra ayağınızı sıcak tuttuğunuz bir hafta olsun.
