Dün öğleden sonra büyük oğlum okulda rahatsızlandığı için onu okuldan alıp, Karamürsel Devlet Hastanesine götürdüm.
Sıra almak için bankoya yöneldim ve oda nesi?
Karşımda beş karış suratla beni karşılayan aman saat dolsa da, biran önce şuradan bir kurtulsam suratı ile canından bezmiş bir adam.
Yapacak bir şey yok, el mahkûm, sanırım bu arkadaşta bunun gayet farkında olacak ki, böyle bir tutum içerisinde sıramı aldım ve oğlumu muayene ettirmek için oturdum tabureye ve sıramı beklemeye başladım.
Pırıl, pırıl yerler, yeni sandalyeler, boyalı duvarlar umurumda olmadı!
Kafam bir kere takılmıştı çünkü neden bu hastanede çalışan birçok kişinin suratı bu denli sirke satıyor diye?
Neden personel mutsuz ve umutsuz diye?
Neden zaten bir derdi ve sıkıntısı olduğu için hastaneye gelen bu kadar çok insan bu anormalliği çekmek zorunda diye?
Bir insan hem hasta olup, hem de bu kadar suratsızlığa nasıl tahammül eder diye kafamda deli sorular döndü durdu.
Bu hastanede neden motivasyon bu kadar eksik ve yetersiz?
Neden personel ile ilgilenilmiyor, neden burada çalışan insanlara Karamürsel Devlet Hastanesine gelen insanların ya kendileri hasta, ya çocukları, yâda herhangidir aile bireyi hasta olduğu için buraya geliyor, gelmek zorunda kalıyor bilinci yüklenmiyor anlayamadım doğrusu. Oğlum baba benim adım çıktı demesi ile kendime geldim.
Bu ilçenin en önemli değerlerin ’den biri olan ilçemizin çocuk doktoru Adnan Canveren hocanın yanında kafam dağladı ve moralim biraz düzeldi. Çocuklarla gülen, oynayan ve en ilginci ise onlarca çocuk ve ailesi ile uğraşan bu adamcağız ’da ve yanında çalışan personelin ’de motivasyon tepelerde olabiliyorken neden diğer personellerde yok, neden bu kadar mutsuzlar anlamış değilim.
Hastanede bir şeyler çok ters gidiyor ama bunun ne olduğu yada neler olduğunu gerçekten çok merak ediyorum…
Artık bu konunun üzerine biraz daha eğileceğim. Çünkü bu sorun gerçekten büyük bir sorun; bundan önce dile getirmiştim fakat sürekli sıcak tutmak gerekiyor. Doktor bey, ilacımızı yazdı ve oradan çıkıp hemen aşağıda bulunan “HANDAN ECZANESİ” isimli işyerine ilaçları almaya gittim, fakat oda nesi? Burada da hastanenin tam tersine bütün personel gülüyor. Bu nasıl imtihan anlamadım gitti. Burada çalışan personel ayrı gezegenden mi gelmiş, bu insanların hiçbirinin derdi, sıkıntısı yok mu? İlaçlarımız hazırlanırken içeride çalışan Volkan isminde diye hatırlıyorum, bu gülüşü mutlaka görün isterim. Yolunuz hastaneye düşerse bozulan motivasyonunuzu burada toparlayıp evinize öyle gitmenizi şiddet ile tavsiye ederim. Ama eczaneye gidince Volkan’ı mutlaka bulun moraliniz düzelsin.
