Bir çok kişinin aksine “ Çalışınca Oluyor “ mantığına sonuna kadar inanan bir insanım. Asla tembel biri değilim 6,5 gün çalışıyorum geri kalan bütün zamanlarımda !... dinleniyorum. Neyse..
Ülkenin gelmeye çalıştığı nokta ekonomik olarak bizi ne kadar tatmin ediyorsa, terörle mücadele konusunda ki acizliğimiz de bizi o kadar karamsarlığa itiyor.
Şehirlerin kalabalığında bu terör belasıyla baş etmenin zorluğuna belki bir nebze inanabiliyor insan ama kırsalda buna hala çözüm bulunamıyor olmasına inanmak çok güç. Şemdinli'de gerçekleşen son olay nasıl engellenemez anlaşılması mümkün değil.
Köprüler, tüneller, yollar, dünyanın yarısından fazlasının ülke liderini beğenmesi, ekonomik rakamlar ve bunun gibi göstergeler hepimizi gururlandırsa da ülkenin doğusunda yaşanan savaş hali ve sürekli şehit verilmesi bütün bunların gözümüzdeki değerini giderek kaybettirmeye başladı. Korku, insan bünyesinde ve psikolojisinde çok değişik etkiler bırakan istemediğimiz, kendimizi kötü hissettiğimiz bir durum. Korkmaya başladığınız anda hiçbir şeyin önemi yoktur. Bu hiçbir şeyin önemli olmama durumu kimi zaman karşımızdaki insanın ya da kurumun bir daha ağzıyla kuş tutsa artık bizi kaybetmesine, kimi zamanda koskoca bir tankın önüne yatmamıza sebep olur.
Halk arasında bilinen gerçek manada korkuya en güzel örnek ; Çakma Darbe akşamında bankadan paralarını çekip ya da transfer edip market alışverişini yaptıktan sonra evde TV seyredip bilgisayar başında ülke işgal edilmeye çalışılırken yönetimi eleştirmeye çalışan Beyaz Türklerdir.
Bir başka korku karşılığı da sokaklara çıkıp askeri yaptığının hata olduğuna inandırmaya çalışma halidir. Ülkeyi kaybetme korkusu, konumumuzu, ailemizi, çocuklarımızın geleceğini kaybetme korkusudur. Söz konusu vatansa gerisi teferruattır sözü bazıları için sosyal paylaşım sitelerinde beğeni toplayacakları bir cümleyken bazıları için yaşam felsefesidir.
Doğuda yaşananlar, halkın canlı yayında Cumhurbaşkanı tarafından sokaklara davet edilmeden de kendi kendine harekete geçeceğinin sinyallerini vermeye başladı. Yönetimin manasız strateji hataları şehit sayısının yükselmesi ve olayın bir sonuca gitmemesi buna etken. Karadeniz insanının av silahlarıyla terörist araması neredeyse bir fitili ateşlemek üzere. Bu kadar askerimizin şehit olması, doğu ve güneydoğunun Beyrut görüntüsü vermesi bu ülkenin insanını korkutmaktadır. Askerlerimizi öldüren teröristlerin temsilcileri hala TBMM çatısı altında. Ayan beyan PKK Terör Örgütüne mensup bu insanların ne yazık ki ülkemizin bir kısım medyası tarafından sürekli gündemde tutulması, onları gündemde tutan medya organlarının devlet tarafından kapatılmasını kendi yandaşlarına basını susturmak, özgürlükleri kısıtlamak olarak lanse eden bir Kemal K ve ne yazık ki bu kargaşa içerisinde şehit olan gencecik adamlar.
Ez Cümle ;
Terör konusu bu ülkenin bir numaralı gündem maddesidir. Şu anda bu ülkeyi yönetenler köprüyle, tünelle, Lozan'la halkın gözünü boyamayı ve gündemi değiştirmeyi bırakıp doğuda tam anlamıyla Türkiye Cumhuriyetinin hakimiyetini Türk Silahlı Kuvvetleriyle ele alıp ülkeyi güven ortamına bir an önce döndürmeli halkın korkularına son vermelidir. Aksi taktirde halk kontrolsüz güç olarak Karadeniz de olduğu gibi kendi işini kendi yapmaya kalkacak ve ne yazık ki ülke kaybedilecektir.
Tek dileğim halkın “ Korkunun ecele faydası yok “ noktasına gelmemesidir.
Şemdinli’de yapılan hain saldırıyı lanetliyorum.
Şehitlerimize Allah’tan rahmet diliyorum, mekanları cennet olsun.
10.cu köyden Sevgiler…
