Cumartesi gece yarısı olmuş, fonda Son Feci Bisiklet - Bu Kız çalıyor. Son bira ile son sigarayı aynı anda bitirme telaşıyla gezilecek yerler listesine dalmış gitmişim.
Sonra kafamı çevirip şöyle bir camdan bakındım. Kocaman binalarında arasından görebildiğim petibör bisküvi büyüklüğünde gökyüzü ile yabana yol almayı planlamanın sahtekârlığıyla yüzleştim.
Sabah alarm ile kalkıp, dakikalar ile yarışarak evden çıkacak, insanüstü bir enerji ile çalışıp saatlerce trafikte kalıp eve yalnızca uyuyabilmek için dönecektim.
Pazartesi sabahları veriler, raporlar, kotalar ile haftaya başlayıp cuma gecesi tüm haftanın stresini atayım diye helak olacağım.
Hepimizin cebine ölmeden önce yapılması gerekenler listesi, aklında yapılması gerekenleri yapmadan ölmemek isteği. .
Kaçımız gerçekten yaşamak istediği hayatın başkahramanıyız?
Yaradılışımın hammaddesinde toprak var iken bir parça yeşil, biraz mavi için maaşımın üç katı limitli kredi kartımla on iki taksitle alınmış bir haftalık tatili özgürlük sayıyor olmayı sisteme dayandırmak istemiyorum, sistemleri anlamaya çalışmaktan yoruldum.
Çocuğu sapıkların ulaşamayacağı parklarda oynayabilsin diye şehrin göbeğinde dev duvarların arkasına saklanmış bir evi alabilmek çiftlerin ortak hayali olmamalı.
Hayal dediğin satın alınabilir olduğu sürece hayat dediğin tüketmek üzerine kurgulanmış bir hapishane. .
Hesabında göreceğin sıfırların çokluğundan ziyade aynı semti milyon kere arşınlamış insanlar olarak ölecek olmanın kaygısını, metrobüs camına yapışan suratlar kulağındaki müziğin götürdüğü yerlerde açacağı minik kafenin hayali ile uyuşmuş kim bilir kaç kişiyiz.
Henüz anne sütünden yeni vazgeçmişken anaokulu ile başlayan gayriresmi yarış öyle üniversite bitirmekle bitmiyor. Master var, uzmanlık sınavı var, uzmanlık sınavının kazanılmış olmasının yetersiz olduğu yerlerde dil bilme, tecrübe şartları var. Tüm bunlar ay sonu hesabında göreceğin sıfırların sayısını arttırmaya yetiyor sanıyorsan çok yanılıyorsun yolun başındaki kardeş. Tüm bunlar günümüz koşullarında evde oturup annenle öğlen kuşağı programlarını izleme diye.
Sonra aldığın evin bahçesinde domates ekerken banka kredi taksitlerini tarihlerini kaçırmama telaşı var. Doğaya, sanata olan merakını profesyonel hayatın müsaade buyurduğu ölçüde yaşayabiliyorsan ne mutlu sana!
Gitmek istediğim şiirler, okumak istediğim kitaplar henüz keşfedilmeyi bekleyen bunca şey varken yalnızca ay sonunda sıfırları ile kaykay tekeri olmayacak paralar kazanmanın mücadelesini veriyor olmak kimin ayıbı?
Bedenlerimiz burada ama ruhlarımız yabanda, bizim yabana doğrumuzda insanlığımızda.
